Η οστεοαρθρίτιδα είναι μια χρόνια προοδευτική παθολογία των αρθρώσεων, η οποία χαρακτηρίζεται από τη σταδιακή καταστροφή του χόνδρου ιστού, την παραμόρφωση της κάψουλας των αρθρώσεων, τις παθολογικές μεταβολές στην αρθρική μεμβράνη, τα περιβάλλοντα οστά και τους συνδέσμους. Τα συμπτώματα της αρθρίσεως των αρθρώσεων επιδεινώθηκαν σταδιακά και στα τελικά στάδια υπάρχει σοβαρή δυσλειτουργία των προσβεβλημένων άκρων.
Γενικές πληροφορίες σχετικά με την οστεοαρθρίτιδα
Είναι μια από τις πιο συνηθισμένες κοινές διαγνώσεις. Σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία της ΠΟΥ, διαγιγνώσκεται στο 6-7% του παγκόσμιου πληθυσμού. Ο κίνδυνος νοσηρότητας αυξάνεται με την αύξηση της ηλικίας. Μέχρι την ηλικία των 45 ετών, αυτή η παθολογία ανιχνεύεται μόνο στο 2%των ανθρώπων, στην ηλικία των 45-64 σε 30%και στην ηλικία των 65 ετών σε 65-85%.
Ο μηχανισμός ανάπτυξης και αιτίων της οστεοαρθρίτιδας
Συχνά αναπτύσσεται χωρίς προφανή λόγο, γι 'αυτό ονομάζεται ιδιοπαθή ή πρωτεύουσα. Ξεχωριστά, διακρίνεται η δευτερογενής αρθρίωση, η οποία συμβαίνει λόγω παθολογικών αλλαγών στο σώμα. Οι πιο συνηθισμένες αιτίες της ασθένειας περιλαμβάνουν:
- Τραυματισμοί (κατάγματα, διαχωρισμούς, υπογλυκαιμίες, σχισμένοι σύνδεσμοι κ.λπ.).
- Έλλειψη συνδετικού ιστού, με αποτέλεσμα την υπερβολική κινητικότητα των αρθρώσεων.
- Αυτοάνοσες ασθένειες (συστηματικός ερυθηματώδος λύκος, ρευματοειδής αρθρίτιδα).
- Βλάβη στο ενδοκρινικό σύστημα.
- Ασθένειες αίματος (αιμοφιλία).
- Φλεγμονώδεις διεργασίες (οξεία πυώδη αρθρίτιδα, φυματίωση).
Εάν υπάρχει τουλάχιστον ένας από τους αναφερόμενους λόγους, είναι καλύτερο να επικοινωνήσετε με το ιατρικό κέντρο εκ των προτέρων για να κλείσετε ραντεβού με ορθοπεδικό τραυματολόγο.
Ταξινόμηση της οστεοαρθρίτιδας
Ανάλογα με την τοποθεσία, εμφανίζονται οστεοαρθρίτιδα του ισχίου, του γόνατος, του καρπού, του ώμου, του αγκώνα, του αστραγάλου, των δακτύλων, των ποδιών και άλλων αρθρώσεων. Με βάση τη σοβαρότητα του μαθήματος, χωρίζεται σε 3 φάσεις:
- Πρώτα - Δεν υπάρχουν αξιοσημείωτες μορφολογικές αλλαγές, αλλά υπάρχει αλλαγή στο αρθρικό υγρό. Ως αποτέλεσμα, ο χόνδρος δεν είναι επαρκώς θρεπτικός, προκαλώντας την αντοχή του σε προηγούμενες πιέσεις. Εμφανίζονται τα πρώτα συμπτώματα (πόνος, πρήξιμο, ερυθρότητα).
- Δεύτερος - Καταστροφή ιστού χόνδρου και ανάπτυξη οστών. Ο πόνος γίνεται μόνιμος και η φλεγμονή υποχωρεί περιοδικά.
- Τρίτος - Μέγιστη αραίωση του χόνδρου με μεγάλες περιοχές καταστροφής. Η άρθρωση παραμορφώνεται και οι γύρω συνδέσμοι γίνονται μικρότεροι ή ασθενέστεροι, με αποτέλεσμα την υπερβολική κινητικότητα της παραμορφωτικής οστεοαρθρίτιδας.
Επιπλοκές της οστεοαρθρίτιδας
Στα τελικά στάδια ανάπτυξης, υπάρχει σημαντική παραμόρφωση της πληγείσας άρθρωσης με μείωση της κινητικότητάς της. Η κίνηση χωρίς βοηθήματα (ζαχαροκάλαμο ή πλαίσιο πεζοπορίας) δεν είναι δυνατή. Απώλεια ικανότητας εργασίας, αναπηρία.
Οστεοαρθρίτιδα σε παιδιά
Αν και αυτή η παθολογία παραδοσιακά θεωρείται ότι έχει παρατηρηθεί μια σημαντική αναζωογόνηση. Το παιδί έχει παρόμοιο κλινικό μηχανισμό και αναπτυξιακό μηχανισμό. Ωστόσο, η παραβίαση αυτού του προβλήματος οδηγεί σε σοβαρές παραμορφώσεις των αρθρώσεων και πρώιμη αναπηρία.
Παράγοντες κινδύνου για την ανάπτυξη οστεοαρθρίτιδας
- Ηλικία μετά από 45 χρόνια.
- Ορμονικές διαταραχές.
- Ευσαρκία.
- Η μη ρυθμισμένη σωματική δραστηριότητα που σχετίζεται με την εργασία ή τον τρόπο ζωής.
- Συνηθισμένοι τραυματισμοί.
- Χειρουργικές παρεμβάσεις στις αρθρώσεις.
- Μολυσμένη κληρονομιά.
Συμπτώματα οστεοαρθρίτιδας
Στα πρώτα στάδια της οστεοαρθρίτιδας, ο ήπιος πόνος εμφανίζεται για μικρό χρονικό διάστημα. Καθώς η ασθένεια εξελίσσεται, ο πόνος γίνεται πιο έντονος, αποκτά έναν σαφή εντοπισμό και συνέπεια. Υπάρχει αξιοσημείωτος περιορισμός στην κινητικότητα. Εάν δεν κάνετε ραντεβού με γιατρό στα αρχικά στάδια, η πληγείσα άρθρωση θα παραμορφωθεί.
- Έναρξη του πόνου (μετά τον ύπνο ή την ανάπαυση).
- Σύνδεση με κίνηση, άγχος.
- Αυξημένος πόνος με τον μεταβαλλόμενο καιρό.
- Μπλοκαρίσματα αρθρώσεων (πόνος τσίμπημα που προκαλείται από ένα τσίμπημα μυών).
- Νυχτερινός πόνος.
Μπορεί να υπάρχει ένας χαρακτηριστικός ήχος λείανσης, μυϊκοί σπασμοί, αλλαγές στο βάδισμα και η αδυναμία να καθίσετε για μεγάλα χρονικά διαστήματα.
Διάγνωση της οστεοαρθρίτιδας
Η διάγνωση γίνεται από έναν ορθοπεδικό τραυματολόγο χρησιμοποιώντας εξέταση ακτίνων Χ παρουσία χαρακτηριστικών κλινικών συμπτωμάτων. Η ακτινογραφία παρουσιάζει δυστροφικές μεταβολές στον αρθρικό χόνδρο και τα παρακείμενα οστά.
Ο χώρος των αρθρώσεων μειώνεται, η πλατφόρμα των οστών παραμορφώνεται, συχνά πεπλατυσμένη, σχηματισμοί τύπου κύστη, υποεγκεφαλική οστεοσκλήρυνση και οστεοφυτικά (αυξήσεις του οστικού ιστού). Μερικές φορές εμφανίζονται σημάδια αστάθειας: καμπυλότητα του άξονα του άκρου, υπογλυκαιμικές.
Οι αλλαγές δεν είναι πάντα σαφώς ορατές κατά τη διάρκεια της εξέτασης ακτίνων Χ. Για να αξιολογήσετε με ακρίβεια την κατάσταση, πραγματοποιείται η CT (για να εξετάσετε τον οστικό ιστό) και τη μαγνητική τομογραφία (για την απεικόνιση του μαλακού ιστού). Εάν υπάρχει υποψία δευτερογενούς αρθρίσεως, συνταγογραφούνται διαβουλεύσεις με άλλους ειδικούς: ενδοκρινολόγος, αιματολόγος, χειρουργός για να εντοπίσει τις αιτίες. Προκειμένου να διαφοροποιηθεί η ασθένεια από ρευματικές ασθένειες, είναι απαραίτητη η διαβούλευση με έναν ρευματολόγο.
Θεραπεία της οστεοαρθρίτιδας
Ο κύριος στόχος της θεραπείας είναι να σταματήσει η καταστροφή του ιστού του χόνδρου και να διατηρηθεί όσο το δυνατόν περισσότερο η κινητική λειτουργία της άρθρωσης.
Μη θεραπεία με φάρμακα
- Αποφύγετε το περπάτημα για μεγάλα χρονικά διαστήματα, στέκεται για μεγάλες χρονικές περιόδους και μεταφέρετε βαριά αντικείμενα.
- Έλεγχος βάρους, απώλεια βάρους (για παχυσαρκία).
- Θεραπεία άσκησης (κατά τη διάρκεια της ύφεσης όπως ορίζεται από γιατρό).
- Η ημι-κρεβάτι ανάπαυση (κατά τη διάρκεια της επιδείνωσης).
Φαρμακευτική αγωγή
Η φαρμακευτική αγωγή συνταγογραφείται αποκλειστικά από τον θεράποντα γιατρό, ο οποίος επιλέγει ένα αποτελεσματικό φάρμακο και τη δοσολογία του.
- Μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα.
- Ορμονική θεραπεία (ενδοαρθρική χορήγηση γλυκοκορτικοστεροειδών).
- Χονδροπροστατευτές.
Φυσιοθεραπεία
Για την ανακούφιση του πόνου, τη μείωση της δραστηριότητας της φλεγμονώδους διαδικασίας και τη βελτίωση της μικροκυκλοφορίας, ορίζονται τα ακόλουθα:
- Σε περίπτωση επιδείνωσης - θεραπεία με λέιζερ, θεραπεία μαγνητικού πεδίου, ακτινοβολία υπεριώδους ακτινοβολίας.
- Σε ύφεση - Ηλεκτροφόρηση, Φωνοφόρηση.
Χειρουργική θεραπεία
Η χειρουργική επέμβαση υποδεικνύεται όταν η συντηρητική θεραπεία δεν έχει καμία επίδραση και στα τελευταία στάδια.
- ρίζα - Σε περίπτωση σημαντικής βλάβης στην άρθρωση, υπάρχει μια προφανής ανάγκη να αντικατασταθεί με ένα τεχνητό εμφύτευμα.
- πραϋντικό - απαραίτητο για τη βελτίωση της ευημερίας του ασθενούς. Εκτελείται για την απομάκρυνση των μη βιώσιμων περιοχών των αρθρικών επιφανειών σε συνδυασμό με την οστεοτομία και τη διόρθωση του άξονα των οστών.
Πρόληψη της οστεοαρθρίτιδας
Η αποτελεσματική πρόληψη είναι να αποφευχθεί η υπερβολική σωματική άσκηση, να αποτρέψουμε τραυματισμούς, βάρος ελέγχου, έγκαιρη εξάλειψη των ορμονικών διαταραχών και σε πρώιμη διαβούλευση με γιατρό κατά την ανίχνευση των πρώτων σημείων κοινών ασθενειών (πόνος, περιορισμένη κινητικότητα).
Διάγνωση και θεραπεία της οστεοαρθρίτιδας σε ιατρικό κέντρο
Εάν προκύψουν ανησυχείτε συμπτώματα της ασθένειας των αρθρώσεων, η θεραπεία θα πρέπει να πραγματοποιείται μόνο από ειδικούς υψηλής ειδίκευσης. Τα πρώτα σημάδια της νόσου μπορεί να είναι μη ειδικά. Επομένως, μπορείτε να επικοινωνήσετε με έναν θεραπευτή ή παιδίατρο που:
- θα διεξάγει μια σειρά ανάλυσης, δοκιμών και μελετών που χρησιμοποιούν σύγχρονο εξοπλισμό υψηλής τεχνολογίας εμπειρογνωμόνων.
- κάντε μια σωστή διάγνωση.
- Επιλέγει μια αποτελεσματική πορεία θεραπείας που βασίζεται σε αποδεκτές κλινικές συστάσεις.
- να αναπτύξουν ένα μεμονωμένο σύνολο φυσιοθεραπευτικών διαδικασιών.
- θα παράσχει συστάσεις για την πρόληψη των ασθενειών.